Bir gün göz kapakların usulca açılacak,
Gözlerin yorgun yorgun etrafa bakınacak.
Göreceksin ne kadar hızlı yürümüş zaman,
Uykuda olduğunu anlayacaksın o an.
Meğer dert ettiklerin, hayat koşturmacası,
Yalnız zaman kaybıymış, nefsin aldatmacası.
Oyalanmışsın yıllar boyu türlü yalanla,
İçinde uyanan ses haykıracak ki “Anla!”
Sana acı yahut da mutluluk veren şeyler,
Bazen derin azaptır, bazen gönlünü eyler.
Hepsi seni uykuda tutmak için tuzaktır,
Kendinden arınmadan gerçek sana uzaktır.
Umudu bulacaksın derinde, en derinde,
Şu yaşam kavgasının kirletmediği yerde.
O vakit ki ufkunda parlayacak bir ışık,
Yürüyecek ışığa ruhunda doğan aşık.
Duyguların örttüğü gizemi sezeceksin,
Var olma sebebini içinden göreceksin.
Bir akıl yükselecek aklın bittiği yerde,
Kalkacak, gözlerine sımsıkı inen perde.
Amacını orada uyanmış bulacaksın,
Şimdi ölüp gayenden ibaret kalacaksın.
Erenler, teni ile ruhunu bölenlerdir,
Çünkü tüm uyananlar, ölmeden ölenlerdir!
20 Kasım 2012-Elbistan
