Maddeye bağlanıp kalınca öldü,
Uygarlık hissizdi, kuraktı, çöldü.
İçinde yoktu hiç umuttan bir iz,
Şu varlık öyküsü masal yahut giz.
Evrenin sırları bilinmez kaldı,
İnsan, deliliğin içine daldı.
Kibir, yok etmenin bir gerekçesi,
Kötülük zamanın geçer akçesi.
Akıl, şeytanların emri altında,
Çıkar oturuyor kudret tahtında.
Bedenleri kana boğuyor savaş,
Adalet arıyor gözlerdeki yaş.
Ucube krallar hüküm sürüyor,
Meczuplar göklere hesap soruyor.
Her şeyi gördüğü sanılan gözler,
Cehennem esini şekiller, sözler.
Sanki şeytan galip gelmiş savaşta,
İnsanlık hapsolmuş bir haykırışta.
İnsan bankalara ruhunu satmış,
Kölelik temelin' yeniden atmış.
Hiçbir iz kalmamış üstün insandan,
Melekten yükseğe çıktığı andan.
Hazza duçar olmuş hikmet yerine,
Düşmüş bataklığın en derinine.
Umut Salih
